İstanbul’da “cam saçak” ifadesi, çoğunlukla geleneksel Türk mimarisine özgü olan “cumba” veya “çıkma” olarak da bilinen yapısal bir öğeyi ifade eder. Cam saçaklar, Osmanlı dönemi İstanbul evlerinde sıkça kullanılan bir dekoratif unsurdur.

Cam saçaklar, evlerin dış cephelerinde bulunan genellikle ahşap veya demir iskeletli bölümlerdir. Bu saçaklar, evin üst katlarındaki odalara geniş bir pencere alanı sağlar ve evin dışına doğru çıkıntı yaparlar. Cam saçakların üst kısmı genellikle camlarla kaplıdır ve alt kısmı genellikle ahşap bir korkuluk veya demir parmaklıklarla korunur.

Cam saçaklar, evlerin iç mekanlarına daha fazla doğal ışık girmesine ve aynı zamanda ev sakinlerine dışarıyı gözlemleme imkanı sunar. Aynı zamanda, evin dış cephesine estetik bir dokunuş katar ve İstanbul’un geleneksel mimarisinin önemli bir özelliğidir.

Günümüzde, İstanbul’da birçok tarihi bina ve geleneksel ev hala cam saçaklara sahiptir. Özellikle Beyoğlu, Sultanahmet, Kadıköy gibi semtlerde bu tarz yapıları görmek mümkündür. Ayrıca, bazı yeni yapılan binalarda da geleneksel mimari öğeleri canlandırmak amacıyla cam saçaklar kullanılmaktadır.